Reguły INCOTERMS (skrót International Commercial Terms) ustalają podział kosztów, ryzyka oraz obowiązków pomiędzy sprzedającym i kupującym, a związanych z dostawą towaru w handlu międzynarodowym.
Nowelizacja INCOTERMS 2010 weszła w życie 1 stycznia 2011. Jednakże poprzednie edycje nie utraciły ważności. Ważne jest więc podanie informacji w zawartym przez nas kontrakcie handlowym na jakie wydanie INCOTERMS powołujemy się.
Najważniejszą zmianą w INCOTERMS 2010 jest wyeliminowanie – po 74 latach obowiązywania – terminu linii nadburcia statku (ship’s rail) jako miejsca podziału ryzyka
w formułach FOB, CFR i CIF. W ramach eliminacji tego terminu, w INCOTERMS 2010 obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek (on board) i to jest miejsce dostawy i podziału ryzyka pomiędzy sprzedającym i kupującym.
4 grupy formuł Incoterms 2010
Formuły Incoterms 2010 podzielone są na cztery grupy: C, D, E oraz F.
Grupa C – Main Carriage Paid
W przypadku tej grupy to sprzedający jest zobowiązany do zawarcia umowy ze spedytorem, a także ponosi koszty transportu. Co więcej, jest on zobligowany do wykonania odprawy celno-eksportowej. Jeśli chodzi o pozostałe kwestie, które mają miejsce już po załadunku towarów, czyli np. koszty związane z transportem – leżą one po stronie kupującego
CFR (Cost and Freight) – koszt i fracht (wpisać oznaczony port przeznaczenia)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko przechodzi na kupującego, jednakże nadal sprzedający ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu morskiego oraz ponieść koszty dostarczenia towaru do portu przeznaczenia.
CIF (Cost, Insurance and Freight) – koszt, ubezpieczenie i fracht (wpisać oznaczony port przeznaczenia)
W porównaniu do formuły CFR, zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony jedynie o zawarcie umowy ubezpieczenia i pokrycie jego kosztów oraz przekazanie kupującemu dowodu ubezpieczenia, aby mógł on, w przypadku uszkodzenia czy utraty towaru, dochodzić roszczeń od ubezpieczyciela. Pozostałe obowiązki stron takie jak w CFR.
CPT (Carriage Paid to) – przewóz opłacony do (wpisać oznaczone miejsce przeznaczenia)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi (od tego miejsca ryzyko ponosi Kupujący) oraz zawarcie umowy przewozu do określonego miejsca przeznaczenia oraz opłacenie jego kosztów. Obowiązkiem kupującego jest poniesienie wszystkich kosztów związanych z towarem podczas jego przewozu do miejsca przeznaczenia, z wyjątkiem tych, które obciążyły sprzedającego na podstawie umowy o przewóz.
CIP (Carriage and Insurance Paid to) – przewóz i ubezpieczenie opłacone do (wpisać oznaczone miejsce przeznaczenia)
W porównaniu do formuły CPT, zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony
o zawarcie umowy ubezpieczenia i pokrycie jego kosztów oraz przekazanie kupującemu dowodu ubezpieczenia, aby mógł on dochodzić roszczeń od ubezpieczyciela – w przypadku uszkodzenia czy utraty towaru. Pozostałe obowiązki stron są takie jak w CPT.
Grupa D – Arrival
Ta grupa odpowiada za sytuacje, w których to sprzedający towary jest odpowiedzialny za dostarczenie ich do konkretnego miejsca lub portu przeznaczenia.
DAT (Delivered at Terminal) – dostarczony do terminalu (wpisać oznaczony terminal w porcie lub miejscu przeznaczenia)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru i postawienie go do dyspozycji kupującego, po wyładunku ze środka transportu, w określonym terminalu, w wyznaczonym porcie lub innym wskazanym miejscu przeznaczenia. Od tego miejsca koszty oraz ryzyko ponosi kupujący.
DAP (Delivered at Place) – dostarczony do miejsca (wpisać oznaczone miejsce przeznaczenia)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru i postawienie go do dyspozycji kupującego, na środku transportu, gotowego do wyładunku. Od tego miejsca koszty oraz ryzyko, w tym wyładunku, ponosi kupujący.
DDP (Delivered Duty Paid) – dostarczony, cło opłacone (wpisać oznaczone miejsce przeznaczenia)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru do określonego miejsca przeznaczenia oraz postawienie go do dyspozycji kupującego, oclonego, na środku transportu, gotowego do wyładunku. Obowiązkiem kupującego jest wyładunek towaru.
Grupa E – Departure
W tej grupie to strona sprzedająca odpowiada za udostępnienie towarów do dyspozycji strony kupującej. Punkt wydania zostaje wskazany przez sprzedawcę, który nie odpowiada za odprawę celno-transportową, a także nie ponosi kosztów oraz ryzyka załadunku.
EXW (Ex Works) – z zakładu (wpisać oznaczone miejsce dostawy)
Obowiązkiem sprzedającego jest postawienie towaru do dyspozycji kupującego w punkcie wydania (np. magazyn, zakład sprzedającego). Od tego miejsca kupujący ponosi ryzyko oraz wszystkie koszty i obowiązki, łącznie z załadunkiem towaru na środek transportu oraz dokonaniem formalności celnych w eksporcie.
Grupa F – Main Carriage Unpaid
W tej sytuacji sprzedający jest zobligowany do wykonania odprawy celno-eksportowej, jednak nie opłaca on zasadniczych kosztów transportu oraz ubezpieczenia.
FCA (Free Carrier) – dostarczony do przewoźnika (wpisać oznaczone miejsce dostawy)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi (lub innej osobie, np. spedytorowi) wyznaczonemu przez kupującego w zakładzie sprzedającego (wówczas ma obowiązek załadować towar na środek transportu) lub w innym, wyznaczonym miejscu (wówczas ma obowiązek dostarczyć towar, gotowy do wyładunku, na środku transportu), a także dokonanie formalności celnych w eksporcie.
Obowiązkiem kupującego jest przejęcie ryzyka oraz zawarcie umowy przewozu do wyznaczonego miejsca dostawy, a także poinformowanie sprzedającego o nazwie przewoźnika, terminie załadunku oraz rodzaju środka transportu.
FAS (Free Alongside Ship) – dostarczony wzdłuż burty statku (wpisać oznaczony port załadunku)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru wzdłuż burty statku w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko i koszty ponosi kupujący. Kupujący ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu i poinformować sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku i terminie dostawy do portu.
FOB (Free on Board) – dostarczony na statek (wpisać oznaczony port załadunku)
Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko i koszty ponosi kupujący. Kupujący ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu i poinformować sprzedającego o nazwie statku, miejscu załadunku i terminie dostawy do portu.
W ramach transportu morskiego najczęściej stosowanymi przez strony kontraktu są formuły: EXW, FOB oraz CFR/CIF.
W przypadku dodatkowych pytań zapraszamy do kontaktu z naszym biurem. Postaramy się udzielić odpowiedzi na pojawiające się wątpliwości.
